H Gunild Keetman (1904-1990) ήταν συνθέτρια, μουσικός και μουσικοπαιδαγωγός με ιδιαίτερο ταλέντο στο χορό και την ικανότητα να συνδυάζει τη μουσική και την κίνηση. Το 1926 ξεκινά τις σπουδές της στην Güntherschule και το 1929 εντάσσεται στο εκπαιδευτικό προσωπικό της Güntherschule ως δασκάλα τεχνικής της κίνησης, ρυθμικής και μουσικής. Αργότερα, γίνεται μαέστρος της ορχήστρας της σχολής και συνθέτρια όλων των μουσικών για τη χορευτική ομάδα της μέχρι και το 1944 που η σχολή καταστρέφεται. Το 1948 ξεκινά η δεύτερη φάση συνεργασίας της με τον Carl Orff στις μουσικοπαιδαγωγικές εκπομπές της Βαυαρικής ραδιοφωνίας. Προς τα τέλη του ίδιου έτους ξεκινά μια σειρά αντίστοιχων τηλεοπτικών εκπομπών, σε συνεργασία με την Godela Orff, κόρη του συνθέτη. Το 1949 ο Eberhard Preussner, διευθυντής της Ακαδημίας –και μετέπειτα Πανεπιστημίου– Mozarteum, προσκαλεί την Keetman να διδάξει σε παιδικά τμήματα. Εκεί αρχίζει να αναπτύσσεται μια μορφή διδασκαλίας για παιδιά με καλλιτεχνικό χαρακτήρα, η οποία συνδυάζει τον λόγο, τη μουσική και την κίνηση, αξιοποιεί τον αυτοσχεδιασμό και στοχεύει στην καλλιέργεια της έκφρασης και της δημιουργικότητας. Έτσι αρχίζει να διαμορφώνεται αυτό που σήμερα γνωρίζουμε ως μουσικοκινητική αγωγή Orff. Παράλληλα, η Keetman στον ίδιο χώρο προσφέρει σεμινάρια για ενήλικες τα οποία έδωσαν τη δυνατότητα σε δασκάλους από όλο τον κόσμο να έρθουν σε επαφή με τo Orff-Schulwerk και να το μεταφέρουν στις χώρες τους. Οι ραδιοφωνικές εκπομπές και οι διδασκαλίες στο Mozarteum αποτέλεσαν τη βάση για την έκδοση του πεντάτομου έργου Musik für Kinder (Μουσική για παιδιά), μια κατηγοριοποιημένη συλλογή ενδεικτικού εκπαιδευτικού υλικού που αποκαλούμε Orff-Schulwerk.

Πολλά χρόνια μετά και αφού το Orff-Schulwerk είχε πάρει μια ολοκληρωμένη μορφή, οι Werner Thomas και Hermann Regner, ασχολήθηκαν με το προσωπικό μουσικό ύφος της Keetman. Ο Regner, σε μια απόπειρα μουσικολογικής ανάλυσης των συνθέσεών της, αναγνωρίζει την άρρηκτη σχέση της μουσικής σύνθεσης με την κίνηση και αναγνωρίζει το ιδιαίτερο ύφος της ως συνθέτρια.