Orff ensemble

 

 

 

Ο Carl Orff πειραματίστηκε συχνά και με ιδιαίτερο ενδιαφέρον πάνω στα όργανα και τις δυνατότητές τους. Με την πολύτιμη καθοδήγηση του Sachs, ήρθε σε επαφή με πρωτόγονες πηγές ήχου που χρησιμοποίησε σε ασκήσεις ρυθμικής κίνησης και χορού. Οι εκπομπές του στη βαυαρική ραδιοφωνία (1948) αποτέλεσαν την αφορμή για την διαμόρφωση της ορχήστρας Orff (Orff Ensemble), όπως συνηθίζεται να αποκαλείται σήμερα.

Η ορχήστρα Οrff αποτελείται από κρουστά μουσικά όργανα ακαθόριστου ύψους, κρουστά με αποσπώμενες μπάρες και από φλογέρες. Επιπλέον, αξιοποιούνται συχνά το ανθρώπινο σώμα, ηχηρές κινήσεις, διάφορα ηχηρά αντικείμενα και αυτοσχέδια κρουστά.

 

 

 

Η χρήση μικρών και εύκολων στη χρήση κρουστών οργάνων, συμπεριλαμβανομένων των ραβδωτών οργάνων (ξυλόφωνο, μεταλλόφωνο και glockenspiel) στα μαθήματα μουσικής, έφερε μια εντελώς νέα προσέγγιση στη μουσική παιδαγωγική. Πρόκειται για όργανα που εξ αιτίας της απλής παραγωγής ήχου, οι συμμετέχοντες μπορούν να βιώσουν τη δημιουργική διαδικασία της ‘στοιχειακής μουσικής’ και της συμμετοχής σε μία ορχήστρα.

Wolfgang Harttmann, Looking at the roots, σ. 31

 

Είναι ένα παιχνίδι της φαντασίας το οποίο μπορεί να επιτευχθεί μέσα από το χτίσιμο των πιο απλών ρυθμών και μελωδιών, ισοκράτες και ostinato, χρησιμοποιώντας και συμπεριλαμβάνοντας κάθε είδους μουσικό όργανο, και είναι η φαντασία αυτή που πρέπει να ξυπνήσει και να καλλιεργηθεί μέσα από αυτό τον τρόπο.

(Carl Orff, The Schulwerk, σ. 131)